ben şarkıyı bile içimden söylerim,
çünkü sessizliğim senin soluğunla yankılanır boşluğumda.
Her kelime, dudaklarımdan süzülen bir iz gibi düşer,
ve gecenin kanatlarında adını haykırır.
suretin, suskunluğumda büyürken,
ruhumu seninle damıtırım.
her nefesin, karanlıkta parlayan bir sırdır bana,
geçmişin kirpiklerinde savrulur dururum.
zamanda asılı kalmış her saniyeyi,
seninle bir araya gelmek için taşırım.
ama geçmiş hatırlanır, ben yarını tasavvur ediyorum.
bir yarın ki, zamana senin beyazlığınla dokunan bir resim,
gökyüzünün göğsüne işlenmiş bir bulut gibi...
onlara ulaşamasam da,
seni düşünmek yeterli.
belli ki Tanrı’nın bir planı vardı seninle;
ismini indirdi gökten, hiç tanımadığım bir dua gibi.
çünkü bir tarafımın eksikliğini,
ancak seninle tamamladım.
her şey sana çıkıyor artık,
zamanın rüzgarı, adını fısıldayarak geçiyor yanımdan.
ve ben kendimi,
hep seninle dolduruyorum.
şimdi her şey seninle daha yakın,
her şey daha sonsuz
