Sis Denizi Üzerindeki Gezgin, Alman sanatçı Caspar David Friedrich tarafından 1818 civarlarında tamamlanmıştır. Bu resim, Alman Romantizm hareketinin en iyi temsili ve önemli çalışmalarından biri olarak kabul edilir.
Friedrich’in resimlerinde doğanın yüce gücü baskın bir temadır. Anavatanı Almanya’nın manzarası onun için bir ilham kaynağıydı, ama onun kişisel geçmişi doğanın temsilindeki güzellik ve dehşet arasındaki gerilimi de açıklıyor olabilir. 13 yaşındayken kardeşi ile birlikte donmuş bir göl üzerinde kayak yaparken buz tabakası kırıldı ve kardeşi suya düşüp boğuldu, bazı kaynaklar kardeşi Casper’i kurtarmaya çalışırken boğulduğunu da belirtir. Friedrich’in sanat felsefesi, “Ressam, önünde olanı değil, içinde gördüğünü de resmetmelidir. İçinde bir şey görmüyorsa, önündekini resmetmeyi bırakmalıdır.” şeklindeki ifadesiyle dile getirilmiştir.
Sis Denizi Üzerindeki Gezgin adlı eserdeki yalnız ve zarif figür izleyiciye arkası dönük durur, bu Friedrich’in sıkça kullandığı Rückenfigur adı verilen bir tekniktir. Figür, kayalık bir uçurumda dururken, kaya, ağaç ve dağların kalın, yuvarlanan bir sisin üstünde yükseldiği bir vadiye bakıyor olarak tasvir edilmiştir. Bu resim, Friedrich’in gerçekten deneyimlediği bir manzarayı değil, Almanya ve İsviçre’yi de içeren ziyaret ettiği çeşitli yerlerin çizimlerden ayrıntıları içerir. Yalnız figürün gerçekten kim olduğu tartışma konusu olmuştur. Bazıları bu kişinin sanatçının kendisi olduğuna inanırken, bir bilim insanı bunun, Napolyon’un Fransası’na karşı savaşırken öldürülen bir orman yetkilisinin portresi olduğuna inanır. Sadece 30 yaşından sonra yağlı boya resim yapan Frederich’in, kötü alametler barındıran imgeleri, gizemlerini gerçekleştirmek için kullandığı yöntem olan koyu rengin derinliklerinde yapmak istediğinin net bir şekilde anlaşıldığını gösterir.
Friedrich’in çalışmaları ömrünün sonuna doğru gözden düşmeye başlamıştı. 20. yüzyılda eserleri yeniden keşfedildi ve özbeöz Alman eseri olarak görüldü, Adolf Hitler tarafından sahiplenildi ve sanatı Nazi propagandası olarak kullanıldı. Bu bağlantı, çalışmalarının gözden düşmesine neden oldu, ancak manzaralarının mistik, melankolik güzelliği 1970’lerden itibaren yeniden değerlendirildi ve ilgi gördü.
